Irritatie; hebben wij een keus?

Zittend achter de computer probeer ik mijn gedachten te ordenen. Op de achtergrond hoor ik echter mijn nichtje en moeder met elkaar in de douche praten. Mijn gedachten ontsnappen mij. Het geluid wordt steeds opdringeriger, met als eindresultaat mijn slechte humor. Totdat ik mij besef dat ik een keuze heb; ik hoef mijn oren niet te focussen op hun stemmen. Waarom sluit ik mij daar niet voor af?

Waarom concentreren wij mensen ons op zaken die ons irriteren, boos of verdrietig maken? Waarom is het soms zo lastig om een negatief aspect los te laten en ons te richten op het positieve? Ik vraag mij dit wel vaker af, want ik denk dat als dit probleem opgelost is, de wereld een stuk vrediger zal zijn.

Hoewel veel mensen het echt niet willen, dwalen onze zintuigen en gedachten vaak genoeg af naar schadelijke zaken. Dit kan slaan op storende geluiden, een vervelend visueel beeld of piekergedachten. We weten vaak wel dat we er niets mee opschieten maar we kunnen het niet tegenhouden en dat gegeven fascineert mij.

Aangezien ik mij stoor aan deze negatieve vicieuze cirkel, heb ik geprobeerd deze irritaties op te lossen. Ik heb het op verschillende manieren geprobeerd. Ik heb gemediteerd, gerelativeerd, genegeerd en het uitgesproken. Hoewel deze oplossingen soms wel werkten, bood het geen definitieve oplossing voor dergelijke problemen.

Tijdens een yogales deed ik een bijzondere ontdekking. Geluiden zijn vibraties. Je kunt ze horen en voelen en je mag ze gewoon toelaten. Als je je openstelt, vind er geen irritatie plaats. Ze vinden ruimte om te zijn en kunnen dan ook weer vrij vertrekken. Dit geld eigenlijk voor alle irritatiebronnen.

Deze constatering bood voor mij de oplossing aan voor dergelijke problemen. We hoeven als mensen niet te vechten tegen irritaties, piekergedachten en vervelende emoties. Deze zaken worden pas een probleem als wij ze zo benaderen. Door ruimte te geven aan dergelijke sensaties, ondergaan we ze en kunnen we ze ook weer loslaten. Het vechten en verzetten put meer uit en verergert het probleem.

Terwijl mijn nichtje zingt en verder praat in bad, laat ik de geluiden toe. De irritatie verdwijnt en de geluiden verdwijnen naar de achtergrond. Ik word mij pas weer bewust van het leven buiten mijn kamer als ik deze laatste alinea typ, in alle rust.